Jaja, Om de band van deze song is de reis allemaal begonnen. Van mijn reisgenoten is het de grote wens om de Dropkick Murphy’s met saint Patricksday in hun hometown Boston te bekijken. We hebben met zijn vieren deze kans gekregen en deze kans genomen. Dus stapte ik op 11 maart 4.15 uit bed (Ja lekker vroeg ook) Om voor het eerst in mijn leven te gaan vliegen. Omdat het goedkoper was om via een transfer te vliegen zijn we om 6 uur op Schiphol beland dankzij mijn lieve moeder. Met een lading mist om precies te zijn.
Eenmaal op schiphol troffen we daar onze reisgenoten. De ouders van mijn verloofde. En zo kon onze reis beginnen. Gelukkig zijn we van tevoren al ingecheckt dus het eerste wat moest gebeuren was het inleveren van onze koffers. Dat ging lekker vlot. Daarna door de security scan. Waar ik en mijn aanstaande schoonvader moesten wachten op een extra check. Het bleek dat we beide teveel ijzer op een plek in onze bagage hadden. Ik had mijn
ijzeren horloge en een smint doosje bij elkaar zitten. Dat vond de scanner niet zo tof. Maar het was gelukkig allemaal goed. Schoenen weer aan kniebrace om en het wachten bij de gate kon beginnen.
We zaten ongeveer een uur te wachten en daarna konden we onze eerste vlucht en al helemaal mijn allereerste vlucht in een Airbus A320 naar Frankfurt afleggen.
We zaten als eerste achter de businessclass in het economy gedeelte. Helaas waren er 2
kolommen met 3 stoelen dus ik zat in mijn eentje naast 2 onbekende reizigers, Gelukkig leverde dat wel leuke foto's op.
Een snelle overstap op Frankfurt en dus door de paspoortcontrole en gelijk weer naar de gate. We moesten al bijna rennen om de vlucht te halen. Ik moet zeggen dat het in een Boeing 747 best een aangename vlucht was. We zaten alleen behoorlijk achterin met zijn vieren in het midden op een rij. Wel lekker veel beenruimte, maar de buitenste stoel was voor mij niet super comfortabel. De tafels zitten daarin dus behoorlijk krapjes.
Gelukkig wilde Jimmy wel met mij ruilen. Mijn allergrootste angst dat ik de gordels niet dicht zou krijgen waren ongegrond.
Ik kon er prima in, gelukkig. En op een vlucht van 7 uur met 2 overigens prima maaltijden moet je toch ook een keer naar het toilet. Ik kon door onze plekken niet veel door het raampje zien dus tijdens een wandelingetje naar het toilet heb ik mooi deze foto kunnen maken.
Bij het landen was door de raampjes wel wat sneeuw te zien. Prachtig gezicht! Daarna eerst langs de douane. Wat niet helemaal soepel liep. De rest is allemaal al eens eerder geweest, maar voor mij was het de eerste keer. Dus zouden we gescheiden langs de douane moeten. Ik heb zelfs 2 keer in de rij gestaan doordat ik alleen geen declaratie formulier had. Bleek het dat we gezamenlijk moesten. Alles goed en wel en toen kwam daar een oproep voor Jimmy Hendrix en vraag maar niet hoe ze mijn naam uitspraken. Ik wist het zelf niet eens. Het was dat Jimmy zo'n herkenbare naam heeft dat we het daardoor wisten. Maar goed, onze koffers zijn ergens tussen Schiphol en Boston achtergebleven. Nog best klote als je na een hele dag reizen ook nog je koffers kwijt bent. Ze zouden al bij ons appartement langs gebracht zijn, maar helaas. Dan met alleen en best onwennig met alleen je handbagage naar je huurauto. Het kan bijna niet Amerikaanser dan een Dodge minivan. En ja, ik mag er ook nog in rijden.
Luxe van met automagische deuren en stoelverwarming, ook achterin ja. En vergeet de persoonlijke airco standen niet. Leren stoelen. Die auto gaan we nog veel gebruiken. We hebben nog all the way tot aan Nashville te gaan.
Ons appartement hebben we opgezocht maar we waren te vroeg en met gebrek aan koffer mogen we een aantal spullen aankopen. Zoals items voor persoonlijke verzorging en kleding. Dan maar eerst boodschappen doen. Wholefood market waar we eerst waren is behoorlijk duur, dus hebben we een dollarstore gevonden met iets supermarkt achtigs en hebben we daar in elk geval een borstel en haarelastiekjes gehaald. De rest was ik te moe voor om te onthouden. Ook was er een supermarkt en hebben we de eerste voorraad met eten gekocht. Nog voor kleding in een winkel gekeken, maar dat viel tegen. De bierliefhebbers hebben bier gevonden en daarna lekker naar ons appartement met een prima uitzicht.
Na een hapje eten viel ik al snel in slaap en ben ik maar om 20 uur in bed gaan liggen en ik was vertrokken. Dat lijkt vroeg, maar vroeg opstaan en de het verschil met Nederland. Ik lag voor Nederlandse begrippen met 1 uur 's nachts er prima in. EN dan vandaag vroeg weer op. Het was 6.30 dus best aangenaam en goed geslapen. Ik schijn luid genoeg gesnurkt te hebben dat ze het boven nog hoorden. Oeps ;)
Maar goed,
zonder
koffers moeten we toch ons ook aankleden. Dus er stonden een
heleboel ritten op het menu. Eerst naar de Walmart voor kleding etc. Halve
hartverzakking omdat je ineens toch veel nodig hebt en je wel even de kosten moet betalen. Daarna nog een bestelling ophalen. Er lag al wat sneeuw en omdat er voor morgen een storm voorspeld is hebben we extra eten en drinken ingekocht. Nieuwe converse stonden ook op het wensenlijstje en met gebrek aan koffer hebben we daar ook wat moois gevonden.
Daarna zijn we slimmer geworden bij Harvard. Daar zit een Lush!! Het favoriete cosmetica merk van Jimmy en mij. Dus nieuwe spullen daar gekocht.
Harvard is een mooie plek, ik zou er nog wel eens naar terug willen om foto's te maken met onze camera. Wie weet!
Daarna hebben we nog een poging ondernomen om andere biersoort te proberen, maar zonder kleingeld bij een parkeermeter kun je maar beter terugkeren. Zeker als mogelijk de koffers aankomen. Helaas hebben we daar totop heden niets van vernomen.
Voor morgen is er code rood afgegeven met windstoten en een foot aan sneeuw. Dus morgen lekker rustig dagje en kijken hoe we de claims in kunnen dienen. Dan hebben we in elk geval wat te doen. Het waait hier nu in elk geval al lekker buiten. Voor nu Truste
