De dag na de storm

Daar zijn we weer. Na het blog van gisteren heeft het niet veel meer gesneeuwd. Er lag, ja lag een dik pak van zeker een foot maar dat zou ook heel goed 2 foot kunnen zijn. 60 cm dus.

De koffers zijn nog steeds niet terecht, dus na een ontbijtje met gebakken ei en een paar boterhammen met fluff. Lekker grote pot en kost hier echt bijna niets. 1,50 hebben ervoor betaald. Daarna maar eens een rondje waar zijn onze koffers gebleven uitvoeren. Jimmy had eerst iemand aan de lijn en tegelijkertijd had iemand ons gebeld. Zelfs de voicemail ingesproken, maar daar was echt na 5 keer luisteren nog nieks van te verstaan. We dachten slim te zijn en dan maar naar het algemene lufthansa nummer te bellen, maar dat was ook niet erg succesvol. Daar hebben we gelijk antwoordapparaat te pakken. Dus we dachten slim te zijn, maar helaas. Ik kreeg wel iemand te pakken en ik heb zelfs een half uur in de wacht gestaan. Maar helaas ook hun krijgen het vliegveld niet te pakken. Het lijkt er wel op dat onze koffers in Boston zijn, maar hoe of wat weten we niet. We moesten 2 uur later maar weer terugbellen.

Dan voor de heren er maar op uit om nieuwe broeken bij het Levi's outletcentre te gaan kopen. En laten we de craftbeer niet vergeten. Dat was een hele mooie trip met de auto. En gelukkig hebben we de foto's nog ;)

Eenmaal aangekomen bij Wrentham outlet, bleek deze nog wegens de storm gesloten. Dat viel dus even erg tegen en dan maar naar een mall toe. Maar een half uur verder en bij het centrum van Boston waren alle parkeer garages behoorlijk vol. We hebben zelfs 10 minuten in een garage gezocht, maar helaas geen plekje. Ondertussen moest ik van al het gehobbel naar het toilet dus mijn voorstel om terug te gaan en de bus naar het centrum te nemen was goedgekeurd. Na een kleine pauze hebben we dus bus genomen. Dat was nog best avontuurlijk. En of ander gek automaat bij de chauffeur en je moet daar dollars in de automaat voeren. Met 2 dollar per kaartje p.p. is dat nog altijd goedkoper dan parkeren. 13 dollar per half uur heb ik gezien. Nou nee dankje. Of je moet een charlie card hebben Ja echt hetzelfde principe als de ov- chipkaart. Tegelijkertijd konden we mooi oefenen om naar het concert van de Dropkick Murpys te gaan in the house of blues. 

Na echt nog geen 5 minuten vond Jimmy een wel erg toffe winkel. Met platen en shirts en Comics!! En zag ik toevallig dat ze een aanbieding hadden. 20 comics voor 10 dollar uit geselecteerde bakken. Met ook heel veel Marvel Dit is echt nog maar een kleine selectie en ik heb er ook een paar uitgezocht.;)  Daarna kwam Kitty om na zo'n baaldag iets te gaan doen waarvoor we hier in Boston zijn en dat zijn de Dropkick Murphys. Ken Casey heeft hier in Boston een bar en word ook house of the Dropkick Murphys genoemd. https://www.mcgreevysboston.com/our-story Lekker voor mijn reisgenoten om wat te drinken en de nacho's waren ook smakelijk. Jimmy had bijna de tranen in zijn ogen, dat zag ik wel.

Na daar heerlijk 2 uur gezeten te hebben en nog wat plekken van video's ontdekt te hebben, zijn we naar the house of blues gelopen misschien konden we onze kaartjes wel ophalen. House of blues ligt echt naast Fenway park. Zoals je wel kunt zien. Jammer genoeg konden we onze kaarten niet ophalen. Maar we weten nu in elk geval waar we moeten zijn. Dat scheelt weer. En daarna in een spitsbus terug naar huis.

Er zijn nog wel een paar opvallende dingen hier. Boston is geen grote stad. Centrum vind ik niet zo groot. Er ligt wel heel veel omheen, maar wij zitten aardig in het centrum dus daar merk je niet veel van. Helaas zijn grotere supermarkten ook wat verder weg en ben je blij met een auto. Mocht je echt wat willen, we hebben een kleine 7eleven in de buurt naast de bushalte. De keten die we hier heel erg veel zien is de Dunkin Donuts. Die zit echt op elke hoek ofzo. ze zijn hier heel duidelijk gewend aan pakken sneeuw, Het merendeel waar geschoven is, daar is de sneeuw al gesmolten. Ze zijn gewend aan lukrake voetgangers op straat en je krijgt vaak zelfs gewoon voorrang. En hier hebben ze bicycle lanes, ja fietspaden langs de weg. De knoppen in huizen op het toilet en in de badkamer vind ik geweldig. Je klikt de klop in en dan kun je er van buiten niet meer in, van binnen hoef je alleen maar de deur te openen en hij gaat ook gewoon open. In de bus helpen chauffeurs mensen in een rolstoel met in en uitstappen. Best goede service. Dat mag in Nederland best wel meer. Verder gaan hier sirenes af als een malle deze dag. We zitten vlak naast Boston medical, maar het houd bijna niet eens meer op.

De sneeuw heeft hier overdag best goed gedooid. Morgen gaan we weer naar Wratham toe voor broeken en Jimmy is de chauffeur. Dan ook boodschappen doen en daarna gaan we lekker naar het centrum om kaartjes te halen en daar nog lekker rond te kijken.